وبلاگ شخصی محمود کیان آرا

یا رب آن روز که بر باده نکردیم دعا               گور خود کنده و مردیم در این دعا روز و شب رنگ من از جام ازل کن پر رنگ      غمزه را نیست به غیر از رخ فتانه، بقا تو مگر اهل خرابات دلیران نبدی                  زخمه در کار من افتاد و نکردیم دعا درد بودی و لیکن ز سر هجر تو بود              غیر از آن کوزه به غلیان که ندادیم دوا فصل پاییز شد و سرو به لکنت  می گفت      ما به جز زوزه باد از تو ندیدیم نوا گر مدارا نکند حال ضعیفان در شهر               شحنه ی شهر شما چشم بپوشید خطا نفس مرغ سحر داد زدی بر شب و گفت        حیف از آن روز که زلف تو گشتیم جدا زان که در بحر مخالف پی مرجان بودم          وبلاگ شخصی محمود کیان آرا...

سلاح کاری تر از اراده نیست

وبلاگ شخصی محمود کیان آرا...

تعجب پایه اختراع است

وبلاگ شخصی محمود کیان آرا...

خوب بنگرید دو چشم زندگی در هدف است

وبلاگ شخصی محمود کیان آرا...

زنده نامی به جان روحانی است        ورنه در جسم خاک خلق یکسانند

وبلاگ شخصی محمود کیان آرا...

گوهر بشر هویدا نمی شود مگر به پاکدامنی

وبلاگ شخصی محمود کیان آرا...

درود بی‌کران ذات احدیت را که ممات و حیات در دست قدرت لایزال اوست، سپاس شوکت بی نهایت او را سزاست که بر و بحر مسخر اراده اوست،‌ ندای منادیان بر نیاید مگر به رایحه خوش نسیمش، جن و انس و خلایق جیره خواران خوان کرم اویند، فکر و ذکر را روشنی نیست مگر ز مخزن نور پرتوش، تسبیح، ذات پر جلال و جبروت او را سزاست، نه ذره بی یاد اوی از جای جنبد و نه قطره بی ذکر او ره پیماد، کران و بی‌کران همه نزد اویند، دنیی و عقبی در کنف قدرتش خجسته و ادنی و اعلی در سیطره عظمتش نشسته. درد حکمتش و درمان هدیه‌اش. ابتدا و انتها در نزدش یکسان و آغاز و پایان در نگهش همسان، همه اوست و غیر او نیست، کیان و نیاکان همه خاک درگهش و شهیدان و رفیقان گلچین کرم هزار رنگش، بار خدایا توفیق رضای خود را و خدمت خلق خویش عطای فرما ما را. به یقین می‌دانم ضعیفان را به حال خویش وامگذاری، ای دستگیر بی پناهان هرگز نرهم ز درگهت ای که خدا             هرگز نکنی جمله یتیمان تو رها بار الهی، اگر از در غفلت سرکشی فرمانت کردیم از سر بی خبری بود و بی بصری ای داده وبلاگ شخصی محمود کیان آرا...

این منم شمع که دادم به عمرم روزی      این منم آن که بود کار من عالم سوزی چون که روز آمده کردید فراموش مرا     من همان آینه عشقم و مهرافروزی گفته‌ام زار به پروانه که این می‌دانی      بوده‌ام دلبر عیار رخ، دیروزی من نسیم سحر و مرهم زخم و مشکم     صوفی و زاهد و عاشق بدهم پیروزی بوده‌ام مرکز پرگار همه شورش و شور      که تو در آتش شوق نگهممی‌سوزی سوختن، شعله شدن، آب شدن کار من است    راه و رسم و روشم عشق خدا آموزی ای کیان آینه داران همه رفتند بیا                 شمع بالین سفیر است گل امروزی وبلاگ شخصی محمود کیان آرا...

آواز بلند از بتان می‌شنوم    غوغای شبی ز عاشقان می‌شنوم دنبال تو آمدم نصیبم شده، نه    صد طعنه و نیش دشمنان می‌شنوم شد زنده‌دل فقیر من از لب تو      جاوید سخن ز بند جان می‌شنوم نومید ز درگهت به امید هنوز       از دوری و وصل همزمان می‌شنوم سرد است هوای غیر عشقت اینجا     چون زوزه گرگ خسته جان می‌شنوم از حلقه در آ از پی خاطر جانا      از سینه پاک عارفان می‌شنوم بیگانه به جای خویش شد رسم زمان    با غیر نشسته از کسان می شنوم پروانه چنین زمزمه می کرد به صبر       از سوخته بال رنج جان می شنوم هر قطره ز اشک می چکد بر دامن       آواز خوش دهل از آن می شنوم جاری شده مهرت به دل خشک حزین     خوش شرشر جاری روان می شنود از خاکی و چون آبی و بر باد شوی         این پند به گوش بند جان می شنوم  معنا وبلاگ شخصی محمود کیان آرا...